10 klimaatrobuuste of polyvalente bomen die nauwelijks ziekten of aantastingen kennen

1. Acer x freemanii ‘Jeffersred’

Deze kruising tussen Acer rubrum en Acer saccharinum werd in 1933 gemaakt door Oliver Freeman in het US National Arboretum in Washington. Het was een fantastische combinatie. De herfstkleuren van Acer rubrum en de groeikracht en hogere tolerantie qua bodemtype van Acer saccharinum. Ook andere cultivars van x freemanii zoals de steriele ‘Celzam’ of de smalle ‘Armstrong Two’ doen het goed.

2. Alnus x spaethii ‘Spaeth’

In 1894 kruist Spaeth van Späth’sche Baumschulen in Berlijn Alnus japonica en Alnus subcordata. Op vandaag een boom voor alle gebruik. Natte gronden in de winter of zeer droge in de zomer, ze deren de boom niet. Ook zijn inheems karakter speelt momenteel een rol. Slaat goed aan op vele plaatsen: kustgebieden, industriezone, stadscentrum… 

3. Carya illinoinensis, de Pecannoot

Voor het eerst beschreven in de staat Illinois. Daar groeit hij van nature in en nabij rivierbeddingen, overstromingsgebieden. Een beetje vergelijkbaar qua natuurlijke standplaats met Fraxinus excelsior. Deze Carya vind ik een goede vervanger voor de bij ons sterk geplaagde Es. Qua blad en habitus vergelijkbaar en zeker evenwaardig qua houtkwaliteit.

4. Nyssa sylvatica ‘Wildfire’

Onderschatte boom. De voorbije droge en hete zomers stonden ze te blinken in onze kwekerij. De naam Nyssa, afgeleid van Nymph, duidt er op dat deze goed gedijt in natte gebieden. Van nature vormt hij een brede stamaanzet, dit om stabiel te groeien in moerasgebied. Ook hitte en droogte deren hem niet. Een topper op de juiste standplaats. Zeer gezond en gekend voor zijn fantastische herfstkleuren. Vraagt veel voedsel. Vindt hij dat niet, dan groeit zijn kop haaks.

5. Cercis siliquastrum

Zelf heb ik een Cercis canadensis ‘Tennessee Pink’ in mijn tuin, een bloeiwonder. De gewone Cercis kom je van nature tegen rond de Middellandse Zee. Overal zie je ze, extreem harde planten. De paarse bloemen die verschijnen op alle hout net voor het blad uitloopt, herken je van ver. Zeker op zware en kalkrijke gronden doen ze het super. Ziekten en plagen zijn er niet. In de VS zijn er een massa aan cultivars van canadensis op de markt.

6. Quercus cerris ‘Marvellous’

De Nederlandse kruising tussen Quercus cerris en Quercus hispanica is een zeer goede verbetering van de gewone cerris. De cultivar heeft een regelmatigere takinplanting. Een mooi gezond donkergroen blad dat heel lang groen blijft. Doet het goed op alle gronden. We bieden ze vaak aan als variante voor Quercus x Ilex. Onze Quercus cerris ‘Marvellous’ is daarbij minder exotisch en beter winterhard. Een boom voor de toekomst.

7. Ginkgo biloba

Een conifeer? De meeste moderne der bomen? Een transgender? Het blijft een mysterie. Er zijn enkele mooie selecties met bladvarianten of goudgele herfstkleuren. Nieuwe mannelijke strakke smalle vormen zoals ‘Obelisk’, ‘Menhir’ of ‘Fastigiata’ doen het goed in smalle profielen. Bij zaailingen is het pas tijdens de voortplantingsperiode te zien of het mannelijke of vrouwelijke planten zijn.

8. Styphnolobium japonicum

Noem de honingboom niet langer Sophora maar Styphnolobium. Deze boom komt van nature voor in alle gebieden rond de Grote Oceaan. Alle woningen op de paaseilanden zijn ervan gemaakt. Ook in onze contreien doet de boom het zeer goed. De mooie open structuur in combinatie met de grote olijfgroene oneven geveerde bladeren creëert een mooie sfeer. Gezond en op alle gronden groeiend. Ook als meerstam een blijver.

9. Liquidambar styraciflua ‘Worplesdon’

Een breed piramidaal groeiende Engelse selectie. De gewone Liquidambar wordt nog steeds massaal aangeplant in de VS voor de fabricatie van kauwgum. ‘Worplesdon’ blijft me bekoren. Geen ziekten of aantastingen, groeit zowel op natte als op droge gronden. En is ook als leiboom een topper. De boom heeft een fantastische herfstverkleuring. En enkel één nadeel: de koppen waaien soms uit.

10. Tilia henryana

In 1888 door de Ier Augustine henry in China ontdekt. Het was de eerste boom die ik in mijn tuin plantte, een wimperlinde. De jonge bladeren lopen rozerood uit en kunnen tot 20 cm groot zijn. Naarmate de groeikracht van de boom afneemt verkleint het blad. Het mooie getande zachtgroene lichtblinkende blad verkleurt van geel naar bruin in de herfst. Zijn grootste troef is de bloei: vanaf half augustus tot eind oktober staat hij in bloei en verspreidt hij een zoete geur in de wijde omgeving. Een geliefkoosde plek voor bijen en hommels.